Lower Muley Twist Canyon - powrót po latach

Po latach wróciliśmy do Utah, żeby dokończyć to, co kiedyś się nie udało - przejście Lower Muley Twist Canyon w Capitol Reef National Park. Dwa dni marszu, nocleg w naturalnym amfiteatrze, i karkołomne zejście do The Post na koniec. 25 kilometrów pustynnej przygody i sporo refleksji o tym, jak inaczej patrzy się na te same miejsca po latach.

Lower Muley Twist Canyon w południowej części Capitol Reef jest właśnie taki - odludny, surowy i przez to prawdziwy. Po drodze mijaliśmy ogromne alcoves - wnęki skalne.

Capitol Reef National Park - tam, gdzie czas zwalnia

Przejechaliśmy malowniczą drogą nr 24, wijącą się przez serce Capitol Reef National Park w Utah. To jedna z tych tras, które same w sobie są celem podróży - z widokami tak niezwykłymi, że trudno powstrzymać się przed kolejnym przystankiem. Co kilka kilometrów zatrzymywaliśmy się, by zrobić zdjęcie, rozprostować nogi i po prostu nacieszyć oczy tym skalnym teatrem natury - czerwone klify, monolity i nieskończone przestrzenie Utah, w których czas zdaje się płynąć inaczej. 

Wjeżdżamy do Paku Narodowego Capitol Reef drogą nr 24

Boulder Mountain - złota droga przez serce Utah

Przejechaliśmy Boulder Mountain jesienią, gdy stoki gór rozświetlały żółtawe liście osik (aspen). To fragment Utah Scenic Byway 12, jednej z najładniejszych i najbardziej malowniczych dróg w całym stanie Utah. Serpentyny wspinają się tu wysoko, aż ponad trzy tysiące metrów, a z każdego zakrętu otwierają się coraz szersze widoki: na północ ku czerwonym skałom Capitol Reef i górom Henry, a na południe ku bezkresnym przestrzeniom Grand Staircase-Escalante.

Jedziemy Utah Scenic Byway 12 przez Boulder Mountain

Utah SR 12 - między Escalante a Boulder

Ponownie przejechaliśmy drogę SR 12, jeden z najpiękniejszych scenic routes w całym Utah. Odcinek pomiędzy Escalante i Boulder zachwyca za każdym razem, niezależnie od pory dnia czy roku. To krajobraz, który trudno porównać z czymkolwiek innym - pełen kontrastów, przestrzeni i światła, które nieustannie się zmienia.

Widok na drogę SR 12 z Head of the Rocks Overlook.

Mosaic Canyon - marmurowy cud Doliny Śmierci

Dolina Śmierci to jedno z najbardziej niezwykłych miejsc w Stanach Zjednoczonych – surowa, bezkresna, a zarazem pełna życia w kamieniu. Ten ogromny obszar, położony głównie w Kalifornii (z niewielkim fragmentem sięgającym Nevady), jest najgorętszym, najsuchszym i najniżej położonym parkiem narodowym w USA. Wśród jego skalistych krajobrazów kryje się wiele fascynujących kanionów, takich jak Złoty Kanion czy Kanion Mozaiki – miejsce, które tym razem postanowiliśmy odwiedzić.

Nazwa „Kanion Mozaiki” (Mosaic Canyon) nie jest przypadkowa. Już na wejściu widać, skąd się wzięła – ściany kanionu przypominają artystyczną mozaikę złożoną z fragmentów różnych skał, sklejonych w naturalny sposób przez czas i żywioły. Formacja, od której miejsce wzięło nazwę, to tzw. brekcja kanionu mozaikowego – mieszanina drobnych, kanciastych kawałków skał, połączonych w jedną, twardą masę.

Mosaic Canyon - najciekawsza część kanionu znajduje się niedaleko początku szlaku

Father Crowley Vista Point - między kanionem a doliną

Wracaliśmy z gór Eastern Sierra w stronę Las Vegas, gdy droga 190 doprowadziła nas do Father Crowley Vista Point. To pierwszy punkt widokowy, tuż przy asfalcie, z kamiennym murkiem i rozległym widokiem na Rainbow Canyon - głęboki, poszarpany wąwóz, znany z niskich przelotów myśliwców. Tu zatrzymuje się większość turystów odwiedzających Park Narodowy Doliny Śmierci.

Postanowiliśmy jednak pojechać trochę dalej - wąską, szutrową drogą prowadzącą na zachód, w głąb płaskowyżu. Po kilku minutach dotarliśmy na jej koniec, do drugiego punktu, również oznaczonego jako Father Crowley Vista Point.

Father Crowley Vista Point nad Doliną Panamint

Onion Valley - 21 kilometrów zachwytu w Eastern Sierra

Onion Valley w Eastern Sierra to brama do dzikich terenów John Muir Wilderness i Kings Canyon National Park, skąd prowadzą słynne szlaki, w tym do Robinson Lake czy Kearsarge Pass.

Kearsarge Pass Trailhead w Onion Valley

Brainerd Lake, czyli czas odwiedzić Eastern Sierra

Wrzesień to idealna pora roku na wędrówki po wschodniej części gór Sierra Nevada w Kalifornii. Pogoda jest wtedy zazwyczaj doskonała - dni ciepłe, noce chłodne, a powietrze przejrzyste jak szkło. To czas, gdy lato jeszcze się nie skończyło, ale w powietrzu czuć już pierwsze tchnienie zimy. Światło staje się miększe, a granitowe ściany gór błyszczą jak srebro w popołudniowym słońcu.

 

Brainerd Lake

Death Valley, czyli jedziemy do Eastern Sierra Nevada

Podczas weekendowej wyprawy do Eastern Sierra Nevada w Kalifornii postanowiliśmy przejechać przez Dolinę Śmierci. To miejsce, które samo w sobie jest już podróżniczym celem - najbardziej suche i najgorętsze miejsce w Ameryce Północnej, gdzie pustynny krajobraz potrafi zmienić się w surrealistyczną scenę jak z innej planety.

Zabriskie Point

Chełmiec, czyli czas odwiedzić Góry Wałbrzyskie

Wpadliśmy na chwilę do Wałbrzycha i pobliskiego Szczawna-Zdroju. Postanowiliśmy nie zmarnować takiej okazji i wybraliśmy się na wycieczkę na Chełmiec. Ten szczyt górski o wysokości 850 m wchodzi w skład Masywu Chełmca, będącego częścią Gór Wałbrzyskich (Sudety Środkowe).

Wędrówkę rozpoczęliśmy z hotelu Dworzysko, skąd prowadzi malownicza ścieżka w stronę lasu. Najpierw droga wiodła łagodnym podejściem, ale z każdym krokiem stawała się coraz bardziej wymagająca. Wśród bukowego lasu szlak miejscami był naprawdę stromy, jednak dzięki temu szybko zyskiwaliśmy wysokość. Co chwila otwierały się przed nami nowe perspektywy - raz na eleganckie uzdrowisko Szczawno-Zdrój, raz na rozległy Wałbrzych.

Widok na szczyt Chełmca

Nieplanowana wędrówka do Szczawna-Zdroju

Do Wałbrzycha przyjechaliśmy pociągiem, wysiadając na stacji Wałbrzych Miasto. Plan był prosty - złapać autobus i dotrzeć do Dworzyska w Szczawnie-Zdroju, gdzie mieliśmy zarezerwowany nocleg.Los jednak miał wobec nas inne zamiary. Autobus, którym jechaliśmy, po drodze się zepsuł. Czekaliśmy cierpliwie na następny, ale po pewnym czasie uznaliśmy, że szkoda dnia - ruszyliśmy pieszo.

Nieoczekiwany przystanek w Szczawnie Zdroju - czyli wpadliśmy na piwo do Restauracji Bohema

Pictured Rocks National Lakeshore

Pictured Rocks National Lakeshore w stanie Michigan to jedno z najpiękniejszych miejsc nad Wielkimi Jeziorami. Klify ciągnące się przez ponad 64 km nad brzegiem jeziora Superior zachwycają niezwykłymi kolorami i formacjami skalnymi, które powstały przez tysiące lat działania wody, wiatru i lodu. Ich barwy - od ochry, przez zielenie, aż po głęboki granat - przypominają malowidła, stąd nazwa „Pictured Rocks”.

Łuk skalny w Pictured Rocks National Lakeshore

Manistique, czyli docieramy na północny koniec jeziora Michigan

Jezioro Michigan jest jedynym z Wielkich Jezior leżącym w całości w USA. Jego nazwa pochodzi od indiańskiego określenia „wielka woda” – i rzeczywiście, jest ono ponad 500 razy większe od naszych Śniardw!

Latarnia w Manistique – skromna, czerwona strażniczka na końcu falochronu. Nie monumentalna, ale wyrazista, jak znak na granicy lądu i bezkresnej wody.

Beskid Niski nadal sercu bliski

Beskid Niski to wyjątkowe miejsce na mapie turystycznej Polski znane z pięknej nietkniętej przyrody i bogatego dziedzictwa kulturowego. Poza utartymi szlakami i zgiełkiem popularnych kurortów Beskid Niski nadal zdaje się być omijany przez większość turystów szerokim łukiem.

W Beskidzie Niskim byliśmy nie raz, ale to dawne historie. Tym w Beskid Niski wyruszyła Monika i zanurzyła się w tej krainie na 5 dni z obozem wędrownym zorganizowanym przez Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich w Warszawie . Przysłuchując się jej relacjom można powiedzieć, że duch prawdziwej turystyki nie zaginął w Beskidzie Niskim. 

Jeden z ciekawszych momentów wyprawy w Beskid Niski, czyli zabytkowy cmentarz z I wojny światowej, usytuowany na szczycie Rotundy

Trollstigen, czyli zjeżdżamy Drogą Trolli

Jedną z największych atrakcji Norwegii jest Droga Trolli, czyli Trollstigen. W dokładnym tłumaczeniu oznacza to „drabina trolli” i jest to całkiem trafne określenie. Widok z góry na stromą i naprawdę wąską szosę, faktycznie przypomina drabinę.

Trasa składa się z 11 serpentyn, które zakręcają nawet pod kontem 180°. Nachylenie drogi wynosi średnio 9%, ale maksymalnie sięga do aż 12%.

Droga Troli widziana z góry

Geirangerfjord - Norweski król fiordów

Geirangerfjord to prawdziwy klejnot wśród Norweskich Fiordów. Fiord wpisany jest na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i znany jest z bajecznych widoków. To nie tylko jeden z najdłuższych, ale także najgłębszych fiordów Norwegii! Jego wody mają aż 500 metrów głębokości, a strome klify otaczające fiord wznoszą się nawet na 1400 metrów wysokości.

Widok na Geirangerfjord z punltu widokowego Piccolo Parcheggio

Bergen

Bergen to drugie co do wielkości miasto Norwegii. Założone przed 1070 rokiem, w latach 1217-1814 było stolicą kraju. To największy norweski port rybacki, handlowy i pasażerski. Jego zabytkowe centrum wpisane jest na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Berge - widok na port i dzielnice Bryggen

Hopperstad stavkirke

W Norwegii zachowało się 28 średniowiecznych kościołów klepkowych. Jeden z nich to Hopperstad stavkirke,  do którego udaliśmy się specjalnie. Kociół znajduje się w osadzie Hopperstad w południowo-wschodniej Norwegii w pobliżu miasteczka Vikøyri nad brzegiem Sognefjordu.

Hopperstad stavkirke

Vøringfossen

Norwegia słynie z wodospadów.  Jest ich tu najwięcej w Europie i są one najwyższe. Górzyste ukształtowanie terenu oraz liczne lodowce i górskie jeziora sprzyjają ich powstawaniu. 

Wodospad Vøringfossen 

Trolltunga, czyli idziemy na Język Trolla

Jednym z najpopularniejszych miejsc w Norwegii jest Trolltunga, czyli słynny Język Trolla. To wizytówka Norwegii. Co roku ponad 80 000 osób udaje się na ten kultowy trekking i wchodzi na sam czubek tej skały.

Trolltunga, czyli Języka Trolla to jedna z najsłynniejszych i najbardziej spektakularnych norweskich formacji skalnych

Kjeragbolten - najsłynniejszy kamień w Norwegii

Kjeragbolten to jeden z najbardziej fotogenicznych i zarazem przerażających cudów natury w Norwegii. Ten słynny głaz, uwięziony niczym klin między pionowymi ścianami skalnymi, zawieszony jest około 1 000 metrów nad fiordem Lysefjord. Leży dokładnie w szczelinie skalnej góry Kjerag i wygląda tak, jakby w każdej chwili mógł spaść… ale tkwi tam niewzruszony od tysięcy lat.

Sam Kjeragbolten nie jest wielki. To kamień o średnicy około 5 metrów. Tym, co sprawia, że budzi dreszcze, jest kontekst: stoi się na nim bez żadnych zabezpieczeń, bez barierek, mając pod stopami przepaść, której dno jest daleko poza zasięgiem wzroku.

 

Kjeragbolten to najsłynniejszy kamień w krainie fiordów. Było mglisto więc nie widzieliśmy tej przepaści pod kamieniem. Nie wchodziliśmy też na sam kamień

Munch, czyli idziemy obejrzeć słynny Krzyk w Oslo

Podczas pobytu w Oslo nie mogliśmy pominąć jednego z najważniejszych miejsc na kulturalnej mapie Norwegii - Muzeum Muncha. To nowoczesny, przeszklony gmach nad fiordem, poświęcony twórczości najsłynniejszego norweskiego artysty, Edvarda Muncha.

Już sama architektura budynku robi wrażenie – monumentalna, a jednocześnie pełna światła, otwierająca się na panoramę miasta. W środku czeka prawdziwe bogactwo sztuki: od wczesnych szkiców i mniej znanych obrazów po ikoniczne dzieła, takie jak różne wersje „Krzyku”.

Jedna z wersji Krzyku w Muzeum Muncha. W sumie widzieliśmy trzy wersje. Ekspozycja zmieniała się co pół godziny

Isla Bartolomé, czyli docieramy do najsłynniejszego punktu widokowego na wyspach Galapagos

Wyspa Bartolome - to tutaj znajduje się najbardziej obfotografowane miejsce na Galapagos. Bartolome jak wszystkie wyspy archipelagu Galapagos powstała w wyniku wybuchu wulkanu milion lat temu! Ma powierzchnię zaledwie 120 hektarów, a brązowe skały porośnięte kaktusami zanurzają się w turkusowym oceanie. Wyspa Bartolome robi kosmiczne wrażenie! 

Najbardziej charakterystycznym punktem wyspy jest skała Pinnacle, utworzona przez zastygłą lawę, schłodzoną zaraz po erupcji przez wodę morską. Na szczyt z tarasem widokowym i latarnią morską pokonujemy 420 schodków do góry, aby po 20 minutach ujrzeć panoramę przyprawiającą o kolorowy zawrót głowy!  Nazwa wyspy upamiętnia brytyjskiego żeglarza, Sir Bartholomew Jamesa Sulivana, członka wyprawy HMS Beagle.

Podziwiamy surrealistyczny wulkaniczny krajobraz z Golden Beach i słynną Pinnacle Rock - jednym z najbardziej rozpoznawalnych punktów orientacyjnych na archipelagu Galapagos

North Seymour

Wyspa North Seymour położona jest na północ od Santa Cruz zaraz za wyspą Baltra ( tam gdzie znajduje się lotnisko). Wycieczka na  wyspę North Seymour daje nam możliwość obejrzenia  z bliska przyrody Galapagos w tym ptaków: głuptaków niebieskonogich i fregat.  

Fregata (samiec)

El Chato Ranch, czyli oglądamy gigantyczne żółwie Galapagos

Położony w samym sercu wyspy Santa Cruz -  Rezerwat El Chato to idealne miejsce, by podziwiać słynne żółwie słoniowe. Rezerwat prowadzony przez rodzinę Arias znajduje się około 45 minut jazdy samochodem od Puerto Ayora. Na powierzchni około 12 hektarów można podziwiać olbrzymie żółwie Galapagos w ich naturalnym środowisku. Żółwie słoniowe mogą mierzyć nawet 1,5 m długości i ważyć do 250 kg! Na terenie rezerwatu znajdują się także tunele lawowe, czyli specyficzne podziemne formacje wulkaniczne. Wstęp na teren rezerwatu kosztuje $5.

Żółw słoniowy na terenie El Chato Ranch

Los Gemelos, czyli kratery wśród drzew skalezji szypułkowej

Los Gemelos to najbardziej imponujące zapadliska na Wyspach Galapagos. Mimo swojego wulkanicznego pochodzenia, te bliźniacze zagłębienia dochodzące do 200 m średnicy, nie są miejscami, z których wystrzeliwała w górę lawa. To zapadliska wielkich komnat, w których ta lawa płynęła. Cała wyspa usiana jest zresztą nie tylko zapadliskami, ale również tunelami lawowymi.

Jeden z kraterów Los Gemelos

Charles Darwin Research Station

Stacja Badawcza Karola Darwina znajduje się w Puerto Ayora. Fundacja została powołana w 1964 ma na celu ochronę ekosystemu Galapagos i szerzenia wiedzy na temat tych unikalnych wysp. Jest to bardzo ciekawe miejsce dla wszystkich zarówno dzieci jak i dorosłych.

 

Centrum Darwina

Puerto Ayora

Puerto Ayora to największe miasto na wyspie Santa Cruz należącej do Archipelagu Galapagos.  Położone na wybrzeżu Oceanu Spokojnego, stanowi główny ośrodek życia turystycznego i kulturalnego na wyspach. Najbardziej turystyczna jego część znajduje się w okolicy portu.

Przed hotelem Cucuve

Santa Cruz, czyli daleka jest droga na wyspy Galapagos

Wyprawa na wyspy Galapagos była długa i skomplikowana. Hotel Cucuve w Puerto Ayora na wyspie Santa Cruz, gdzie zrobiliśmy rezerwację wysłał nam nawet szczegółową instrukcje jak się tam dostać.

Galapagos wita nas

Quito - Basilica del Voto Nacional

W historycznym centrum Quito znajduje się niezwykle piękna Bazylika Del Voto Nacional. Ta rzymskokatolicka katedra jest wykonana w stylu gotyckim, ale zamiast tradycyjnych chimer Del Voto Nacional ozdobiona jest postaciami pelikanów, żółwi, małp i innych przedstawicieli fauny Ekwadoru. Z najwyższej wieży bazyliki można podziwiać piękny widok na miasto.

Basilica del Voto Nacional

Reflection Canyon

Reflection Canyon to bardzo niezwykłe miejsce nad jeziorem Powell w stanie Utah. Dla fotografów jest to wręcz miejsce kultowe. Do brzegu kanionu prowadzi dosyć długi i wyczerpujący szlak. Do przejścia mamy 24.5 km tam i z powrotem z ok. 500 metrami podejścia. Z tego powodu zrobiliśmy sobie dwudniową wycieczkę z biwakiem w namiocie. Na szlaku nie ma dostępu do wody, więc musimy ją nieść sami. Start szlaku znajduje się prawie na końcu słynnej drogi Hole-in-the-Rock i czeka nas 50 mil jazdy z Escalante, co zajmuje ok. 2 godziny. Ostatnie 5 mil wymaga nawet samochodu terenowego z wysokim zawieszeniem.

Reflection Canyon

Uffizi, czyli jesteśmy we Florencji

Wiele lat upłynęło od czasu naszej ostatniej wizyty we Florencji. Z tamtej wycieczki nie zachowały się chyba żadne zdjęcia. Wtedy nie można było jeszcze robić zdjęć w galerii Uffizi. Wiele miejsc było zamkniętych, gdyż był to grudzień i okres świąteczny, a ponadto ciągle wtedy lało.

Panorama Florencji

Montepulciano

Montepulciano to niewielkie miasto o średniowiecznej architekturze położone jest na wzgórzu, w przepięknej toskańskiej scenerii. Miasto słynie  z produkcji jednego z najszlachetniejszych włoskich win – Vino Nobile di Montepulciano. Kręte, brukowane uliczki prowadzą przez historyczne centrum do głównego placu Piazza Grande, gdzie majestatyczny Palazzo Comunale i katedra tworzą imponującą scenerię renesansowej architektury. 

Główny plac w Montepulciano -  Piazza Grande, z majestatycznym Palazzo Comunale i katedrą Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, zachwyca z zewnątrz swoją renesansową architekturą.

Monteriggioni

Monteriggioni leży w sercu Toskanii. Miejscowość została założona w 1203, a po roku 1213 ufortyfikowana murami o długości 570 metrów z 14 wieżami obronnymi, które zbudowało miasto Siena w celu zabezpieczenia się przed atakiem Florencji, z którą prowadziła wówczas wojnę.  W 1554 roku poważna w swoich skutkach zdrada kosztowała miasto wolność i wpadło ono w ręce Florentyńczyków, zapowiadając ostateczną utratę Republiki Sieny na korzyść Florencji w 1555 roku. Fortyfikacje, takie jak te w mieście, odgrywały ważną rolę w średniowiecznej Toskanii. Otoczone murami miasteczka na szczycie wzgórza, często znane jako borghi, są symbolem toskańskiego krajobrazu.

Średniowieczne mury obronne Monteriggioni

Arches National Park

Park Narodowy Arches w stanie Utah posiada największe zagęszczenie naturalnych łuków skalnych na świecie (ponad 2000). Można tu także spotkać zdumiewającą różnorodność innych formacji skalnych. Przejazd drogą wewnątrz parku dostarcza niesamowitych widoków, ale jest tam także wiele ciekawych pieszych szlaków.

W Parku Narodowym Arches stoi chyba najsłynniejszy łuk skalny w USA - Delicate Arch.

Canyonlands NP - Druid Arch

Druid Arch ma prawie 46 metrów wysokości i dwa prześwity, ten większy ma aż 25 metrów długości.

Z jego kanciastym profilem i dwoma wąskimi, wydłużonymi otworami, wygląda bardziej jak formacja ze Stonehenge. Ten jeden z najpiękniejszych łuków skalnych w Utah znajduje się w Parku Narodowym Canyonlands, w części o nazwie Needles. 

Druid Arch

Sedona - Red Rock State Park

Red Rock State Park to 286-akrowy rezerwat przyrody położony około 10 mil na południowy zachód od miasta Sedona. Park oferuje 5-milową sieć szlaków, która składa się z połączonych ze sobą pętli. Szlak Eagle's Nest prowadzi do najwyższego punktu w parku z przewyższeniem około 90 metrów. Wędrując po Red Rock State Park można podziwiać wiele znanych formacji skalnych wokół Sedony.

Widok na czerwone skały otaczające Sedonę

Sedona - Fay Canyon

Fay Canyon Trail to jeden z lepszych krótkich szlaków pieszych w Sedonie. Szlak zaczyna się przy drodze Boynton Pass Road, gdzie też znajduje się bardzo obszerny parking (rzadkość w Sedonie). Długość szlaku to ok. 4 km tam i z powrotem. Po dotarciu do końca szlaku warto pójść nieco dalej i wspiąć się na pobliskie skały, by zobaczyć kanion z góry ponad poziomem lasu. Przy okazji wizyty w kanionie warto także udać się też do pobliskiego łuku skalnego Fay znajdującego się na zboczu kanionu. Do łuku prowadzi nieoznakowana ścieżka (pojawia się na internetowej mapie Maps.me.)

Fay Canyon Arch

Sedona, czyli tu zawsze można odkryć coś nowego

Sedona nie bez powodu nazywana jest świątynią czerwonych skał. Widoki, które ma do zaoferowania są naprawdę zjawiskowe. Przepiękne kaniony, miasto o niesamowitym klimacie, przypominającym indiańskie pueblos czynią je niezwykle unikatowym w skali światowej.

Chapel of the Holy Cross to nowoczesna kaplica górująca nad miastem Sedona, która stanowi rewelacyjny punkt widokowy, szczególnie urokliwy o zachodzie słońca, ponieważ wpadające oknami promienie tworzą nastrojowo oświetlają wnętrze kościoła, stwarzając niepowtarzalną, sprzyjającą kontemplacji atmosferę. Niestety mały parking utrudnia obecnie dostanie się do kościoła.

Sedona - Courthouse Butte Loop

Courthouse Butte Loop Trail to jeden z lepszych widokowo szlaków w Sedonie w stanie Arizona.

Ten prawie 7-mio kilometrowy szlak okrąża Courthouse Butte i pobliski Bell Rock. Jest to bardzo uczęszczany szlak, do którego można łatwo dotrzeć z dwóch różnych parkingów przy drodze 179. Tego poranka nie mieliśmy jednak problemu z zaparkowaniem samochodu. Sedona wygrzebywała się włanie z ataku zimy, który przeszedł przez okolice poprzedniego dnia.Wędrówkę zaczęliśmy w prawie zimowych warunkach, ale w połowie trasy było już wiosennie. Czerwone skały pokryte śniegiem i mgłą były bardzo urokliwe. Tego poranka Sedona była wyjątkowo magiczna.

 

Courthouse Butte w zimowej scenerii

Queenstown, czyli pożegnanie z Zielonym Rajem

Po ponad 20 latach wróciliśmy na Południową wyspę w Nowej Zelandii, by dokończyć zwiedzanie jednego z piękniejszych zakątków na świecie. Południowa Wyspa z powodu górzystej rzeźby terenu, jest bardzo słabo zaludniona. Rzadko kiedy mija się miejscowość, a jeśli nawet, to składają się na nią zazwyczaj stacja benzynowa i kilkanaście uroczych domków jednorodzinnych. Każdy jednak bardziej płaski i żyzny fragment terenu zajmują pola, a właściwie pastwiska pełne owiec. Dobre, choć wąskie drogi wiją się i kręcą, a za każdym zakrętem odsłania się kolejny niewiarygodny widok.

Droga do Queenstown wzdłuż jeziora Wakatipu

Kepler Track

Kepler Track to jeden z nowozelandzkich Wielkich Szlaków (Great Walks) położony w Parku Narodowym  Fiordland na południu Wyspy Południowej. Szlak ma 60 km i jego przejście zajmuje 3-4 dni. Kepler Track został zaprojektowany tak, aby pokazać najlepsze, co ma do zaoferowania Park Narodowy Fiordland. Na trasie będziemy podziwiać spektakularne widoki na jeziora, górskie pasma i głębokie doliny. Kepler Track jest pętlą, która zaczyna się i kończy niedaleko miejscowości Te Anau. Tam znajduje się duży parking (Kepler Track Car Park), gdzie można zostawić samochód.

Drugi dzień Kepler Track - końcówka wędrówki grzbietami górskimi

Kepler Track dzień 4 (Moturau Hut - Kepler Track Car Park)

Czwarty dzień Kepler Track, czyli ostatnie 15,5 km do przejścia do parkingu (Kepler Track Car Park). Krótsza wersja to 6 km dla tych co idą tylko do parkingu Rainbow Reach. Tym razem przez większość szlaku idziemy wzdłuż rzeki Waiau, przez którą na sam koniec po dojściu do jeziora Te Anau przechodzimy tamą (Te Anau Lake Control).

Kepler Track - dzień czwarty

Kepler Track dzień 3 (Iris Burn Hut – Moturau Hut)

Trzeci dzień Kepler Track to najdłuższy dzień pod względem dystansu, ale dużo mniej wymagający niż dzień 2. Do przejścia mamy 16.2 km pomiędzy Iris Burn Hut i Moturau Hut. Ten dzień bardziej przypomina długi spacer - przez większość trasy idziemy wzdłuż rzeki Iris Burn. Tuż przed dojściem do jeziora Manapouri wpadamy nagle w przepiękny ogromny gaj paprociowy. Chatka Moturau położona jest nad jeziorem Manapouri, w którym można się było nawet wykąpać. Woda w jeziorze było bardzo orzeźwiająca.

Plaża przed chatką Moturau nad jeziorem Manapouri

Kepler Track dzień 2 (Luxmore Hut – Iris Burn Hut)

Drugi dzień  Kepler Track to zdecydowanie najładniejszy i najbardziej widokowy odcinek. Jest to też  też najtrudniejszy dzień. Do przejścia mamy 14,6 km pomiędzy Luxmore Hut a Iris Burn Hut. Na początku czeka nas spore podejście pod szczyt Mt Luxmore, a potem przez długi czas idziemy grzbietami górskimi. Na sam koniec wędrówki musimy zejść ostro do doliny, gdzie znajduje się Iris Burn Hut.

Kepler Track pomiędzy Forest Burn Shelter i Hanging Valley Shelter

Kepler Track dzień 1 (Kepler Track Car Park - Luxmore Hut)

Pierwszy dzień  na szlaku Kepler to ciężkie podejście do schroniska Luxmore Hut. Początek szlaku to wędrówka 5,6 km z Kepler Track Car Park  brzegiem jeziora Te Anau do kempingu Brod Bay. Zaraz za kempingiem zaczyna się ostre 8,2 km podejście na grzbiet, na którym znajduje się chatka. Po wyjściu lasu towarzyszą nam piękne widoki na fiord i pobliskie góry. Luxmore Hut jest w sumie bardzo luksusowa z łazienką z bieżącą wodą i przestronną kuchnią.

Ostatnie 45 minut wędrówki pierwszego dnia po wyjściu z lasu w drodze do Luxmore Hut 

Aoraki/Mount Cook NP - Mueller Hut

Przy okazji zwiedzania Parku Narodowego Aoraki/Mount Cook wpadliśmy na nieco szalony pomysł, aby na jedną noc udać się do chatki Mueller. Była to jednak bardzo ekstremalna wycieczka. Dojście do chatki to niby tylko niecałe 5.2 km wędrówki, ale czeka nas tam ponad 1050 metrów podejścia. Drugiego dnia było z kolei karkołomne zejście - jeszcze gorsze niż wspinaczka. Z powodu noclegu w chatce zrobiliśmy to z pełnym ekwipunkiem, czyli szliśmy z pokaźnej wielkości plecakami.

Mueller Hut 

Aoraki / Mount Cook National Park

Park Narodowy Aoraki / Mount Cook słynie z najwyższego szczytu w Nowej Zelandii oraz z licznych lodowców, które zajmują ponad 40% powierzchni parku.  Aoraki Mount Cook jest jednym z najbardziej malowniczych miejsc na Południowej Wyspie Nowej Zelandii. Ośnieżone szczyty, spektakularne lodowce, bezkresne tereny i te turkusowe jezioro przy dojeździe do parku czyni to miejsce bardzo popularnym dla wszystkich podróżników.

 

Widok na Mount Cook spod hotelu Hermitage

Aoraki/Mount Cook NP - Tasman Glacier

Lodowiec Tasmana to największy lodowiec górski spośród kilku lodowców występujących w Nowej Zelandii. Lodowiec zaczyna się we wschodniej części Alp Południowych na Wyspie Południowej. Długość lodowca wynosi około 29 km, a szerokość dochodzi do 4 km. Lodowiec leży na około 101 kilometrach kwadratowych, a jego najwyższy punkt mieści się na wysokości ponad 3000 metrów.

Widok na jezioro i lodowiec Tasmana

Aoraki/Mount Cook NP - Hooker Valley

Hooker Valley Track to jedna z najlepszych krótkich wycieczek w Nowej Zelandii. Trasa tego szlaku prowadzi przez przepiękne tereny Alp Południowych do jeziora polodowcowego, gdzie kończy się wspaniałym widokiem na najwyższą górę Nowej Zelandii – Mount Cook (3764 m n.p.m.).

Jeden z wiszących mostów podczas wędrówki Hooker Valley Track