Eilat Izrael

Po powrocie z Jordanii podjechaliśmy jeszcze na chwilę do Eilat by zobaczyć Morze Czerwone. Izrael ma dostęp do Morza Czerwonego jedynie na długości 10 kilometrów. Zajmuje północno-zachodni skrawek wybrzeża nad Zatoką Akaby, a całe życie skupione jest w miejscowym kurorcie – mieście Eilat.

Zatoka Akaby. Po przeciwnej stronie widać jordańskie miasto Aqaba 

Petra

Petra to skalne miasto położone na północno-zachodnim skraju pustyń Półwyspu Arabskiego. Niegdyś stolica królestwa Nabatejczyków była przed dwoma tysiącami lat, jednym z najsłynniejszych punktów postojowych na Bliskim Wschodzie. Z czasem jednak upadła i popadła w zapomnienie. Od 1985 r. Petra wpisana jest na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO oraz znajduje się na nowej liście 7 cudów świata i od tego czasu jej popularność wśród turystów znacznie wzrosła.

To ten moment kiedy a wąwóz Al-Siq nagle rozszerza się i pojawia się widok wspaniałej fasady wykutej w skale 

Zapraszamy do Jordanii

Do Petry przyjechaliśmy w na dwie noce ramach wizyty w Izraelu. Wjazd do Jordanii z Izraela okazał się w sumie bardzo prosty. Przy przejściu granicznym w Eilat znajduje się spory parking, gdzie zostawiliśmy nasz samochód (wjazd wypożyczonym samochodem do Jordanii nie jest możliwy). Obie strony pobierają tzw. exit tax. Izraelski exit tax jest stały, natomiast Jordania pobiera exit tax uzależniony od długości pobytu w tym kraju. Musieliśmy wypełnić coś w rodzaju manifestu, podbić to w Petrze i okazać w drodze powrotnej. Na granicy jak i potem w samej Petrze spotkaliśmy wielu polskich turystów. Wszystko to zasługa tanich połączeń lotniczych z Polski do Eilat. To już inny świat. Turyści z Polski docierają wszędzie! Przejazd taksówką z granicy do Petry zajął nam 2 godziny.

Na granicy z Jordanią

Rękopisy z Qumran

Nasze zwiedzanie Parku Narodowego Qumran zakończyło się z braku czasu na odwiedzeniu tylko Visitor Center. Dwa dni wcześniej byliśmy w Museum Izraela, gdzie mogliśmy obejrzeć sekcję poświęconą rękopisom z Qumran ( więcej ).

Visitor Center w Parku Narodowym Qumran

Morze Martwe

Morze Martwe, to słone jezioro graniczące z Jordanią na wschodzie i Izraelem z zachodu. Powierzchnia i wybrzeże Morza Martwego znajdują się 430 metrów poniżej poziomu morza, co czyni go najniższą ziemską elewacja na lądzie. Morze ma średnio 26% zasolenia i jest jednym z najbardziej słonych zbiorników wodnych na świecie.

Kąpiel w Morzu Martwym to bardzo ciekawe doświadczenie, gdyż ciało samo unosi się na powierzchni wody. Woda posiada konsystencje jakby oleju. Niestety wszelkie zadrapania lub okaleczenia piekielnie szczypią!

Bazylika Grobu Świętego

Bazylika Grobu Świętego (The Church of the Holy Sepulchre) to najważniejsza świątynia chrześcijańska położona w Dzielnicy Chrześcijańskiej na Starym Mieście Jerozolimy, w domniemanym miejscu męki, ukrzyżowania, złożenia do grobu i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.

Wnętrze Bazylik Grobu Świętego.  W centralnej części rotundy znajduje się Grób Jezusa, otacza go budowla zwana edykułem (Aedicula).

Ściana Płaczu w Jerozolimie

Ściana Płaczu, zwana też Ścianą Zachodnią lub Murem Zachodnim (po hebrajsku HaKotel Hama'avari lub po prostu HaKotel) to nic innego, jak zwykły kamienny mur. Dlaczego ten kawałek muru jest taki niezwykły i święty? Otóż Żydzi, pozbawieni przez muzułmanów Świątyni na Skale, potrzebowali innego miejsca kultu. Znaleźli je w postaci masywnej ściany, znajdującej się na zachodnim skraju Starego Miasta.

 Teren jest podzielony na dwie strefy: małą część południową dla kobiet i gwarniejszą, większą część północną dla mężczyzn. 

Wzgórze Świątynne

Wzgórze Świątynne (Haram asz-Szarif), czyli biblijna góra Moria, to jeden z największych obszarów sakralnych na świecie i epicentrum konfliktu palestyńsko-żydowskiego. W starożytności znajdowała się tu Świątynia Jerozolimska – najświętsze miejsce judaizmu, w którym przechowywano Arkę Przymierza – zburzona przez rzymskie wojska Tytusa w 70 r.

Gdy w pierwszej połowie w 638 r. muzułmanie przyjęli kapitulację Jerozolimy z rąk Bizancjum, kalif Umar rozpoczął tu budowę meczetu Al-Aksa. Jego nazwa oznacza „Najbardziej Oddalony”, gdyż powstał w najdalszym miejscu, do którego Mahomet dotarł z Mekki .

W 691 r., za sprawą kalifa Abd al-Malika, Wzgórze Świątynne zamieniło się w prawdziwe sanktuarium islamu, gdyż powstała wówczas najbardziej rozpoznawalna budowla Jerozolimy – Kopuła Skały. Świątynia kryje w swoim wnętrzu świętą skałę, na której Abraham miał złożyć w ofierze Bogu swojego syna (według Biblii – Izaaka, według Koranu – Izmaela). Muzułmanie wierzą także, że stąd Mahomet na swoim rumaku wstąpił do nieba.

Dziś Wzgórze Świątynne w Jerozolimie to trzecie święte miejsce islamu po Mekce i Medynie. O randze miasta świadczy fakt, że pierwotnie muzułmanie modlili się zwracając się w kierunku Jerozolimy, dopiero z czasem meczety zwrócono w stronę Mekki.

Najefektowniejszą budowlą na Haram esz-Szarif jest niewątpliwie Kopuła na Skale (Dome of the Rock).

Cytadela Dawida

W pobliżu bramy Jafy - zabytkowego wejścia do Starego Miasta znajduje się Muzeum Historii Jerozolimy w cytadeli Dawida.  Muzeum mieści się  średniowiecznej twierdzy, znanej też jako Wieża Dawida.

Muzeum opowiada historię Jerozolimy. Wyszczególnia najważniejsze wydarzenia w historii, które zaczynają się od początków miasta w drugim tysiącleciu p.n.e, aż do czasu kiedy miasto stało się stolicą państwa Izrael, a także znaczenie miasta dla trzech religii. Stała ekspozycja ilustruje historię miasta na osi czasu przy użyciu niezliczonych metod i zawiera wyjaśnienia w języku hebrajskim, arabskim i angielskim.

Fragment fortyfikacji wzniesionych za czasów Sulejmana Wielkiego. Fundamenty tej ottomanskiej budowli pochodzą z czasów Dawida

Jerozolima

Jerozolima to miejsce, gdzie krzyżują się drogi trzech najważniejszych religii, a synagogi stoją u boku meczetów i chrześcijańskich kościołów. Żydzi przybywają tu, żeby stanąć pod Ścianą Płaczu i wsunąć pomiędzy kamienie karteczkę z prośbą do Boga. Muzułmanie pragną wspiąć się na Wzgórze Świątynne i pomodlić przy świętej skale. Chrześcijanie chcą przeżyć tajemnicę narodzenia i śmierci Jezusa.

W końcu i my przybyliśmy do tego pradawnego centrum świata. Byliśmy tu tylko jeden dzień. Jest to bez wątpienia wyjątkowe miejsce przepełnione wieloma atrakcjami, miejsce do którego można by jeszcze wrócić i dalej odkryć coś nowego.

Widok na stare miasto z  Wieża Dawida ( więcej )

Muzeum Izraela

Nasze spotkanie z Jerozolimą rozpoczęliśmy od wizyty w położonym w pobliżu Knesetu Muzeum Izraela. Muzeum Izraela w stosunkowo krótkim czasie osiągnęło status światowej klasy instytucji muzealnej, prezentującej zbiory archeologii od najstarszych do współczesnych czasów.

Głowa Aleksandra Macedońskiego znajdująca się w Muzeum Izraela. Aleksander Macedoński podbił Izrael i włączył go do swego imperium.

Masada

Masada to żydowska twierdza usytuowana na terytorium Judei, nad Morzem Martwym. Twierdza została wzniesiona przez Heroda Wielkiego na samotnym płaskowyżu wznoszącym się na wys. ok. 400 metrów nad poziomem Morza Martwego, które jest najniższą depresją Ziemi, 422 m p.p.m. (i ciągle się obniża). Masada jest jednym z najważniejszych miejsc dla Żydów. Gdy dziś mówimy o Masadzie, myślimy przede wszystkim o jej upadku. Miało to miejsce wiosną 73 roku n.e., kiedy w oblężonej przez Rzymian twierdzy podobno samobójstwo popełniło 960 chroniących się tam Żydów.

Nie ma chyba na świecie miejsca, dla którego nazwa „forteca” byłoby bardziej zasadne, niż starożytna żydowska twierdza
Masada. Jej strome zbocza są w stanie zniechęcić każdego potencjalnego najeźdźcę. Wyjątkiem była armia rzymska, jedyna pod naporem której twierdza się ugięła.

Ein Gedi - Izrael

Trzeci nocleg w Izraelu wypadł nam w schronisku młodzieżowym (choć w sumie przypominało ono bardziej normalny hotel) HI - Ein Gedi Hostel nad Morzem Martwym. Dotarliśmy tam już po zmroku, ale za to rano mogliśmy podziwiać wschód słońca. Chcieliśmy się wykąpać w morzu, ale niestety woda w tym rejonie opadła na tyle, że dostęp do Morza Martwego w Ein Gedi został zlikwidowany.

Poranek w Ein Gedi

Jezioro Galilejskie

Jezioro Galilejskie znane jest pod kilkoma nazwami: Jezioro Tyberiadzkie, Genezaret oraz morze Kinneret. Ta ostatnia nazwa prawdopodobnie pochodzi od hebrajskiego słowa kinnor, czyli harfa/lira, i odnosi się do kształtu jeziora widzianego z lotu ptaka.

Jezioro Galilejskie

Akka Izrael

Na drugi nocleg w Izraelu dotarliśmy do Akka (inaczej Acre, hebr. Akko, arab. Akka). Akka to jedno z zaledwie dwóch zabytkowych miast na wybrzeżu izraelskim. Miasto było ostatnią twierdzą krzyżowców, a także jednym z głównych portów Palestyny w kolejnych wiekach. Spaliśmy w schronisku młodzieżowym (HI - Akko Knights Hostel ) położonym tuż przy północnym murze otaczającym najstarszą część miasta. Następnego dnia postanowiliśmy zanurzyć się w labiryncie wąskich i chaotycznych uliczek miasta, w których łatwo się było zgubić i pobłądzić.

Fragment starego miasta, który często można oglądać na prospektach reklamujących Akka.

Z wizytą w Bet Sze'an

Bet Sze’an ( ang. Beit She’an) to największe w Izraelu ruiny rzymskiego miasta, wtedy zwanego Scytopolis. Miasto położone jest w północnej części Izraela i najprawdopodobniej jednym z najstarszych na Bliskim Wschodzie. Bet Sze’an broniło dostępu do Morza Śródziemnego, Galilei i Jerozolimy, zaś jego nazwa znaczy mniej więcej tyle, co „Dom Spokoju”

Kolumny w Bet Sze'an

Nazaret

Bazylika Zwiastowania Pańskiego w Nazarecie to jedna z trzech najważniejszych świątyń chrześcijańskich w Ziemi Świętej. Jest to ponoć najpiękniejsza świątynia katolicka na Bliskim Wschodzie! Potężna stożkowata kopuła, zakończona kamienną latarnią wznosząca się na wysokość 57 m. chroni relikwię - Grotę Zwiastowania. Obecna świątynia została wybudowana wg. projektu Giovanniego Muzio i została konsekrowana 25 marca 1969 r.

Bazylika Zwiastowania Pańskiego

Cezarea Izrael

Cezarea to najlepiej zachowany kompleks ruin starożytnych i średniowiecznych. Jest to dawna Cezarea Nadmorska, a znana z Pisma Świętego jako Cezarea Filipowa. Obecnie nosi nazwę Banias.

Ruiny łaźni

Tel Aviv (Bat Yam)

Krótką wizytę z Izraelem zaczęliśmy w Bat Yam leżącym zaraz na południe od Tel Avivu. Zjawiliśmy się tam wieczorem po wylądowaniu na niedalekim lotnisku. 

Nabrzeże Morza Śródziemnego w Bat Yam

Frankfurt Germany

W sierpniu po raz pierwszy postawiliśmy nogę w Niemczech. Mieliśmy przesiadkę we Frankfurcie i na tyle dużo czasu, aby podjechać metrem do centrum miasta. Chyba najbardziej byliśmy zadowoleni z tego, że po dwóch tygodniach pobytu w Indiach mogliśmy w końcu zjeść coś innego.

Starówka we Frankfurcie nie powala z nóg swą wielkością w porównaniu np. z takim Wrocławiem.

Na rynku we Frankfurcie

Taj Mahal

Taj Mahal jest grobowcem. Cesarz Mogołów, Shah Jahan zlecił budowę Taj Mahal dla swojej trzeciej (i ulubionej) żony – Mumtaz Mahal. Zmarła ona w 1631 roku, zaraz po urodzeniu czternastego dziecka cesarza. Budowa Taj Mahal zajęła 22 lata i pracowało przy niej 22 tys. ludzi. Niestety Szah Jahan nie zobaczył budowli w pełnej krasie.

Taj Mahal

Czerwony Fort w Agrze

Agra to była stolicy Wielkich Mogołów, prawie milionowe miasto i ważny ośrodek przemysłowy nad rzeką Jamuną w indyjskim stanie Uttar Pradesz. Większość turystów przyjeżdża tu tylko po to, aby zobaczyć sławne mauzoleum Taj Mahal. W cieniu przepięknego Taj Mahalu znajdują się jednak inne wspaniałe obiekty jak choćby Czerwony Fort.

Czerwony Fort jest zespołem budowli zamkniętych wewnątrz potężnych murów zewnętrznych z bloków czerwonego piaskowca. Mury mają ok. 20 metrów wysokości i około 2,5 kilometra łącznej długości. Fort otacza  szeroka na 10 metrów fosa o głębokości 9 metrów, która łączy się z rzeką Jamuną

Klasztor Basgo

Basgo ma bardzo ciekawą lokalizację wsród otaczających gór i ponad doliną, którą płynie rzeka Indus. Basgo swego czasu było siedzibą dawnej dynastii władającej zachodnim Ladakhiem. W XV wieku miały miejsce częste najazdy wojsk kaszmirskich w wyniku których zachodni Ladakh przeszedł w ręce muzułmanów, a pozostała część została podzielona na Dolny Ladakh rządzony przez Takpabuma z Basgo oraz Górny Ladakh, którego władcą zostaje Takbumde z Leh. Król Bhagen (1470-1500) - potomek władców Basgo jednoczy kraj, przyjmuje imię Namgyal (Zwycięzca) i zakłada dynastię panującą po dziś dzień.

Ruiny cytadeli i kompleks świątynny w Basgo

Klasztor Alchi

W odróżnieniu od innych klasztorów w Ladakhu, Alchi położone jest nietypowo, bo w dolinie na południowym brzegu rzeki Indus. W skład kompleksu klasztornego wchodzą trzy główne sanktuaria: Dukhang, Sumtsek i świątynia Manjushri. Wszystkie pochodzą z okresu między początkiem XII a początkiem XIII w. W środku klasztoru znajdują się prawdopodobnie najstarsze zachowane malowidła ścienne w tym regionie.

 Świątynia Sumtsek

Klasztor Likir

Klasztor w Likir usytuowany jest malowniczo na niewielkim wzgórzu w dolinie rzeki Indus. Niegdyś klasztor leżał przy głównym szlaku handlowym do Leh. Powstał on w XI w i jest uważany za jeden z najstarszych klasztorów w Ladakhu. Do głównych atrakcji klasztoru należy ciekawa architektura i malowidła ścienne. Likir należy do buddystów tybetańskich ze szkoły Gelug. Już z daleka łatwo go odróżnić od innych świątyń dzięki charakterystycznej złotej figurze Buddy Maitreji.

Klasztor w Likir niemal wyrasta ze skał

Klasztor Phyang

Klasztor Phyang położony jest około 40 km na zachód od miasta Leh. Zespół klasztorny składa się z trzech świątyń i należy do szkoły Kagju odnogi buddyzmu tybetańskiego. Jedną z głównych atrakcji Phyang jest muzeum, w którym znajdują się 900- tletnie eksponaty takie jak: thangki, posągi oraz mongolska, tybetańska i chińska broń palna. Klasztor Phyang powstał w XVI w.

Dolina Markhy dzień 6 ( Chogdo - Shang Sumdo )

Dzień 6: Chogdo - Shang Sumdo (3680 m )
Odległość: 3 km

Sniadanie w Chogdo

Dolina Markhy dzień 5 ( Nimaling - Kongmaru La - Chogdo )

Dzień 5: Nimaling - Kongmaru La (5260 m) - Chogdo (4000 m)
Odległość: 17.0 km

Podejście na przełęcz  Kongmaru La 

Dolina Markhy dzień 4 ( Hankar - Nimaling )

Dzień 4: Hankar - Nimaling (4841 m)
Odelgłość: 10.7 km

Dolina Markhy dzień 3 ( Markha - Hankar )

Dzień 3: Markha - Hankar (4030 m)
Odległość: 11.2 km

Nasz nocleg w Markha

Dolina Markhy dzień 2 ( Skiu - Markha )

Dzień 2: Skiu - Markha (3760 m)
Odległość: 21.2 km

Śniadanie w Skiu. Domownicy i turyści razem schodzą się do centralnego pomieszczenia jak te na zdjęciu na posiłki.

Dolina Markhy dzień1 ( Chilling- Skiu )

Trekking doliną Markhy w Ladaku można odbyć na kilka sposobów. My wybraliśmy najłatwiejszą wersję typu all inclusive - z przewodnikiem i tragarzem. Zabrano nas z hotelu w Leh na początek szlaku, a potem przywieziono z powrotem. Na szlaku za wyjątkiem noclegu w bazie namiotowej przed przełęczą Kongmaru La, spaliśmy w miejscowych domach. Dzięki temu mieliśmy okazję odwiedzić kilka wsi i przyjrzeć się życiu mieszkańców.

Niektóre wsie były zupełnie odcięte od świata. Każda z nich posiadała jednak własną elektrownie wykorzystującą baterie słoneczne. Nie było też problemu z ciepłą wodą, którą można było sobie nagrzać w kolektorze słonecznym.

Dzień 1: Chilling (3195 m) - Skiu (3366 m)

Odległość: 6.9 km

Rzeka Zanskar wpadająca do Indusu, Ladakh Indie. W dole widać drogę którą pojedziemy do Chilling.

Leh - serce Ladakhu

Ladakh zwany również „małym Tybetem” jest krainą leżącą pomiędzy Himalajami a Karakorum i wchodzi w skład indyjskiego stanu Dżammu i Kaszmir. Ladakh jest najsuchszym rejonem Indii. Letni monsun powodujący ulewy na subkontynencie zwykle nie jest w stanie przedrzeć się przez zaporę w postaci głównej grani Himalajów. Sercem Ladakhu jest miasto Leh (czyt. Lej) położone na wysokości około 3500 m n.p.m..

Widok z góry na serce Ladakhu - Leh. Ladakh jest najsuchszym rejonem Indii. Suchy jałowy step i skalista pustynia poza dolinami rzek całkowicie pozbawiona roślinności to typowy krajobraz Ladakhu

Dolina Nubry

Dolina Nubry leży za pasmem gór Ladakhu, na skraju Karakorum na wysokości około 3,050 m n.p.m. u zbiegu rzek Shyok i Nubra. W bezpośredniej bliskości rzeki jest to dolina rolnicza, co stanowi kontrast w stosunku do reszty Ladakhu. Wyższe zbocza gór są pustynne, ale też w inny sposób – występuje tam klasyczna pustynia piaskowa z wydmami. Dolina Nubry stanowi jedno z połączeń Ladakhu z Pakistanem – przez słynny lodowiec Siachan oraz z Chinami przez przełęcze Karakorum i Saser.

Dolina Nubry u zbiegu rzek Shyok i Nubry ( ta z prawej)

Klasztor Shey

Shey zamek i gompa powstały w XVII wieku. Założył je król Sengge Namgyal. Shey był pierwotnie stolicą Ladakhu, zanim władca nie przeniósł jej do Lehu.

Klasztor Diskit

Ponad 3000 metrów n.p.m., w wiosce Diskit, na skraju pustyni otwierającej się na Dolinę Shyok, stoi jeden z najstarszych i największych klasztorów Ladakhu – Diskit Gompa.

Klasztor Diskit

Klasztor Hemis

45 km od Leh w Hemis znajduje się największy ladakijski klasztor. Większość klasztorów w Ladakhu należy do sekty Żółtych Czapek uznającej zwierzchnictwo Dalajlam, jednak klasztor w Hemis jest we władaniu Czerwonych Czapek. W klasztorze mieszka około 500 mnichów. Klasztor w Hemis słynie przede wszystkim z dorocznego festiwalu, który odbywa się w piątym miesiącu kalendarza tybetańskiego (zwykle na przełomie czerwca i lipca), a upamiętnia dzień urodzin Padmasambhawy, założyciela sekty. Przez dwa dni mnisi wykonują rytualny taniec cam wywodzący się z przedbuddyjskiej religii bon i obrazujący zwycięstwo dobra nad złem. Klasztor w Hemis wpisany jest także na listę obiektów światowego dziedzictwa UNESCO.

Klasztor Hemis

Klasztor Thiksey

Klasztor Thiksey (inne funkcjonujące nazwy to Thiksey Gompa, Tikse, Thiksay) w indyjskim Ladakhu należy do szkoły buddyzmu tybetańskiego gelug (”Żółte kapelusze”). Położony jest na wzgórzu w niedalekiej odległości od Leh, skąd rozpościera się widok na dolinę Indusu. Został zbudowany w XV w. na wzór pałacu Potala w tybetańskiej Lhasie. Ten dwunastopiętrowy kompleks należy do największych w centralnym Ladakhu.

Widok na klasztor Thiksey

Klasztor Chemrey

Klasztor  w Chemrey  stoi na granicy wpływów dwóch sekt, których popularna nazwa wywodzi się od kolorów nakryć głowy noszonych przez mnichów podczas ceremonii religijnych. Sekty Gelukpa – Żółtych Czapek (przewodzonej przez Dalajlamę) i Sekty Czerwonych Czapek (najstarszej, niezreformowanej sekty lamajskiej, wywodzącej wiele swoich praktyk z pierwotnej religii Tybetańczyków – bon). Położony w bocznej dolinie na północny-wschód od miejscowości Karu (węzeł drogowy) przy drodze wiodącej do gompy Tak Tok.

Klasztor Chemrey

Pałac królewski w Stok

Po zajęciu Leh przez wojska Gulaba Singha, król Ladakhu udał się na wygnanie do wsi Stok, kilkanaście kilometrów od stolicy. Rodzina królewska mieszka tam do dziś, zaś starą, zrujnowaną siedzibę kupił i restauruje Archaeological Survey of India. 

Pałac królewski w Stok

Rocky Mountain NP - Chasm Lake

Szlak do jeziora Chasm to jeden z najładniejszych szlaków jednodniowych w Parku Narodowym Gór Skalistych, a to głównie dzięki dramatycznej końcówce. Jezioro leży u podnóża najwyższego szczytu w parku - Longs Peak (4346 m).

Chasm Lake u stóp Longs Peak (4346 m )

Rocky Mountain NP - Ypsilon Lake

Szlak do jeziora Ypsilon nie jest specjalnie widokowy. Trasa biegnie terenem zalesionym i tylko czasami pojawią się ładne widoki.

Park Narodowy Gór Skalistych

W piątek rano zjawiliśmy się w Parku Narodowym Gór Skalistych na kempingu Longs Peak. Położony na wysokości nieomal 2900 metrów kemping jest idealnym punktem wypadowym na najwyższy szczyt w Parku Longs Peak (4346 m ) i do jeziora Chasm. Kemping jest stosunkowo mały i posiada tylko 26 miejsc, ale nie jest objęty rezerwacją. Mimo tego że był to piątek, to na szczęście były wolne miejsca. W zasadzie każdego dnia rano zwalniały się jakieś miejsca. Zatrzymaliśmy się tam na trzy noce. Znajdujący się obok kempingu parking, z którego startuje szlak na szczyt Longs Peak i do jeziora Chasm przeżywał codziennie oblężenie turystów. Zaparkowane samochody stały nawet na setki metrów wzdłuż drogi dojazdowej.

Panorama głównego grzbietu Gór Skalistych z widokiem na Longs Peak ( ten ostatni z lewej ) 

Muzeum Złota w Bogocie

Muzeum Złota ( Museo del Oro ) w centrum Bogoty ma największe i najbogatsze na świecie zbiory sztuki złotniczej kultur prekolumbijskich  - ponad 30 tys. przedmiotów ze złota, ceramiki, drewna. Pełna nazwa muzeum brzmi “Museo del Oro del Banco de la República”, a to dlatego, że założycielem oraz sponsorem jest Bank Republiki. Muzeum w 1939 r., kiedy bank nabył jedną z pierwszych pereł swojej kolekcji - Poporo Quimbaya, naczynie przeznaczone na liście koki żute podczas ceremonii religijnych (ok. 300 r.). Odnowiony w 2008 r. gmach zajmuje siedem pięter. Na trzech podziemnych poziomach znajdują się wystawy czasowe oraz sklep, na pierwszym - wejście i restauracja.

Kościół św. Klary w Bogocie

W dzielnicy Candelaria naprzeciwko Pałacu Prezydenckiego znajduje się zbudowany na początku XVI w. kościół św. Klary. Jest to z jeden z najstarszych kościołów w Bogocie, a obecnie funkcjonuje jako muzuem (Museo Iglesia Santa Clara). Obiekt jest wypełniony bogatą kolekcją sztuki religijnej.

Bogota

Położona na wysokości 2574 m n.p.m to trzecia pod względem wysokości stolica Ameryki Południowej. Plaza de Bolivar ( Plac Simona Bolivara ) – stanowi serce starówki w Bogocie. Wielki, wyłożony kamiennymi płytami prostokąt placu jest miejscem spotkań mieszkańców i obowiązkowym punktem dla turystów. Tu znajduje się też największy kościół w mieście i główna świątynia w Kolumbii - La Catedral Primadade Colombia.

Stolica Kolumbii to największe miasto w Andach. Liczy ok. 8 000 000 (nieoficjalnie 12 000 000) mieszkańców. Założona została 6 sierpnia 1538 roku przez hiszpańskiego konkwistadora Gonzalo Jiménez de Quesada. Dziwnym może wydawać się fakt wyboru na stolicę lokalizacji w wysokich górach, w głębi kraju i w miejscu tak trudno dostępnym w owych czasach (dotarcie do Bogoty wiązało się z długą żeglugą po rzece Magdalenie oraz kilkunastodniowym przemarszem przez wysokie góry). Hiszpanów przekonał jednak chłodny klimat andyjskiej wyżyny, zupełnie inny od gorącego i wilgotnego klimatu portowej Cartageny. Brak chorób tropikalnych, mniejsza wilgotność powietrza i możliwość uprawy znanych warzyw i owoców. W 1717 roku Bogota stała się stolicą wicekrólestwa Nowej Granady, zrzeszającej tereny dzisiejszej Kolumbii, Ekwadoru, Panamy i Wenezueli oraz centrum hiszpańskiej władzy w Ameryce Południowej. W 1819 roku, po uzyskaniu niepodległości, Bogota została stolicą Wielkiej Kolumbii, na której czele stanął Simón Boliwar.

Kolumbia przeszła w ciągu ostatnich lat naprawdę sporą transformację. Jeszcze nie tak dawno Kolumbia kojarzyła się z FARC, guerrillą, porwaniami dla okupu, narkotykami. Dziś ten kraj prezentuje już inne oblicze i zmienia się na coraz lepsze.

Plac Simona Bolivara z katedrą. Z lewej w tle to wysoki na 3152 metrów szczyt Monserrate, który  jest ważnym symbolem Bogoty

Bogota - Cerro de Monserrate

Tej góry trudno nie zauważyć spacerując po ulicach stolicy Kolumbii Bogocie. Wysoki na 3152 metrów szczyt Monserrate jest ważnym symbolem tego miasta. W 1640 były gubernator Kolumbii Juan de Borja wydał nakaz budowy kościoła na szczycie góry na cześć Czarnej Dziewicy (Virgin Morena ), której sanktuarium znajduje się na szczycie góry Monserrat w pobliżu Barcelony w Katalonii.

Cerro de Monserrate

Barichara Colombia

Barichara to małe kolonialne miasteczko, według niektórych przewodników nawet najładniejsze miasto w Kolumbii. Pomimo napiętego planu podróży udało nam się tam dotrzeć. Barichara bardzo się nam podobała. Godzinami włóczyliśmy się po tym miasteczku odkrywając urokliwe zakątki.
Barichara została założona w 1741 roku. W mieście można niejako cofnąć się w czasie, dlatego Barichara jest często planem dla wielu filmów.

Widok na katedrę

El Cocuy - Colombia

El Cocuy to andyjskie miasteczko położone na zboczu góry u podnóża 5-tysięcznych szczytów w Parku Narodowym o tej samej nazwie. Dojazd do El Cocuy nie jest prosty. Prowadząca do miasteczka droga kilkakrotnie urywa się i zamienia w terenową. Bez samochodu z wyższym zawieszeniem dojechać jest tam trudno.

Miasteczko El Cocuy

Villa de Leyva - Colombia

Villa de Leyva to jedno z ładniejszych kolonialnych miast w Kolumbii. Wielki rynek brukowany kamieniami i widok otaczających gór robi naprawdę wielkie wrażenie. Miejscowość została założona w 1572 roku, a plac o powierzchni 120 na 120 m jest największy w Ameryce Południowej. Niegdyś stało tu kilka szubienic przeznaczonych dla bojowników o wolność

Plaza Mayor o powierzchni 14 000 metrów kwadratowych jest uważany za najpiękniejszy plac Kolumbii i jeden z największych w Ameryce