Agra była w XVI-XVII wiekach centrum politycznym, kulturalnym, artystycznym i naukowym mogolskiego imperium. Wówczas powstała większość zachowanych do dziś starych zabytków. Najwspanialszy okres dziejów tego miasta rozpoczął się od zwycięstwa mogolskiego władcy Barbura nad sułtanem Ibn Lodem w bitwie pod Panipat w 1526 roku. Barbur wysłał wówczas swego syna Humayuna, by zabezpieczył skarby Agry. Tutejszy maharadża dał mu, jako zabezpieczenie, najsławniejszy diament świata Koh-i-Noor, Górę Światła.
W dwa lata później Barbur przeniósł tu swój dwór z odległego o około 200 km Delhi, czyniąc Agrę na 120 lat nieformalną stolicą imperium. Do jej wspaniałości przyczynił się przede wszystkim syn Humayuna, Akbar Wielki i jego dwaj następcy, Dżahangir i Szachdżachan Wspaniały.
Akbar zbudował na miejscu dawnych fortyfikacji hinduskich nad rzeką Jamuną fort zwany, ze względu na barwę piaskowca, z którego go wzniesiono, tak samo jak delhijski – Czerwonym Fortem. Jest to jeden z najpiękniejszych fortów nadrzecznych w Indiach, różniących się od tradycyjnych twierdz na szczytach wzgórz. Kompleks na planie nieregularnego półkola zaprojektował Quasim Khan Mir Barr o Bahr. Do budowy zaangażowano tysiące robotników a prace ukończono w 1573 roku. Nadworny historyk Akbara Abdul Fazal zanotował, że w granicach fortu stanęło 500 budowli kamiennych.
Prace budowlane były kontynuowane przez następców Akbara, zwłaszcza Szahdżahana w pierwszej połowie XVII w. Po przejęciu władzy przez jego syna i następcę Aurangzeba w 1658 roku Szahdżahan został uwięziony w Czerwonym Forcie, gdzie zmarł w 1666 roku. W 1983 roku fort został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
W całym zespole Fortu znajduje się aż 20 godnych uwagi obiektów!
Tutejszy, ze względu na usytuowanie, mógł wytrzymać długotrwałe oblężenie bez niedostatku wody. Imponujący jest widok tej twierdzy, siedziby mogolskich cesarzy, od strony głównego wejścia – bramy, do której niegdyś prowadził most zwodzony. W całym zespole Fortu, będącym przykładem stylu mogolskiego w architekturze, znajduje się aż 20 godnych uwagi obiektów. Przede wszystkim pałac Akbar Mahal z sadzawką przed nim. Jak głoszą przekazy, kąpała się w niej cesarzowa Nur Jahan, w wodzie wypełnionej płatkami róż, nadającymi jej charakterystyczny zapach. Ten rodzaj kąpieli wymyśliła też podobno sama lub jej matka.
Od środka wyłożone są białym marmurem, a delikatniejsza (najbardziej wyrafinowana ze wszystkich fortów indyjskich) architektura wnętrza fortu obliczona była na ukazanie potęgi władcy. Otacza je szeroka na 10 metrów fosa o głębokości 9 metrów, która łączy się z rzeką Jamuną.
Głównym wejściem do fortu jest Brama Amara Singha (zwaną również Bramą Lahore) po stronie południowej; po stronie zachodniej znajduje się drugie wejście – Brama Delhi.
Wewnątrz fortu znajduje się szereg budowli, głównie o charakterze pałacowym, w tym:
- Moti Masjid (pol. Meczet Perłowy) – wykonany z marmuru, uważany za jeden z najpiękniejszych meczetów Indii
- Diwan-i-Am – sala audiencji publicznych
- Diwan-i-Khas – sala audiencji prywatnych, gdzie władcy mogolscy przyjmowali dygnitarzy i zagranicznych gości. W tym miejscu znajdował się słynny Pawi Tron, przeniesiony później do Delhi, a następnie do Iranu.
- Khas Mahal – prywatny pałac Akbara
- Jahāngīri Mahal (pol. Pałac Dżahangira) – prywatna rezydencja władców mogolskich zbudowana przez Akbara dla syna
- Shish Mahal (pol. Pałac Luster)
- Nagina Masjid (pol. Meczet Klejnotu)
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz