Półwysep Kenai to Alaska w pigułce. Mamy tu wszystko co typowe dla Alaski: ośnieżone szczyty, pola lodowe, fiordy i zatoki, wyspy wulkaniczne, jeziora oraz dziką zwierzynę. Droga prowadząca na półwysep wiedzie brzegiem oceanu wzdłuż ogromnej zatoki wcinającej się głęboko w ląd Turnagain Arm, gdzie pływy morskie sięgają ponad 5 m! Trochę sentymentalny był ten powrót, bo tu kiedyś stawialiśmy pierwsze kroki na Alasce. Tych kroków było całkiem sporo, biorąc uwagę że przeszliśmy wtedy Półwysep Kenai w poprzek (
więcej).
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5V7Mql4rttdZszNKyADwZLPh7ThwvMKRtLbkhcZI6NfmF-iZ1VB3g94UdQ4ftMZPph5DvOEcT-klAuVCapE8rHNhuICuIHTHqMMLVbA3hhIyqZWvhr0TdPx-XkRqto6ERi5MUHvcXrtq3iXOi-AExTm1cQbwAT6S_9T0Ht5scGv5Qpj2etf-sDPjc=w640-h480) |
Kenai Peninsula widziana z drugiej strony zatoki Turnagain |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgAfGEwH4KMuihDj0g2topiewBHvvz7aDaqYlJ0jnvz-jGMgdBIQy0GJyeIvjQHThqdNLsmuDxzgIyQoQnCxxLRMA3yAf-l1DvFfJ_lsSEjTJOuSpWqD6_c3LyG8fslhMGlL4LVLguc_JoRa0ShxFAmlF3YAvS6heA74odNBuAA18iVQkDn8EiZiCE3=w640-h426) |
Zatoka Turnagain i Kenai Peninsula. Zatoka Turnagain to boczne ramię Zatoki Cooka, która wcina się w głąb lądu na długości około 350 km, oddzielając położony na wschodzie półwysep Kenai od stałego lądu. U wejścia Zatoka Cooka liczy 130 km szerokości, dalej stopniowo się zwęża. |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh-_ziQ-nCZJa1muC1Cj8Sc_JfrXlKZNPpm_TvVp0eG63a0GwTbLarN8u22iB2cyvz2Y6Rmcrg543Twf34PVDKW9j_avQm4V5ezfGnvMq_ENlaVIhJOxf3MMpdLQrEO5bDGskMlJDAxO2sZaZTpHnEL5Vt8N-B7ayN3M7SytT_e1SDeMwS22zFSiMxZ=w640-h468) |
Wjeżdżamy na półwysep Kenai |
Zaraz po wjeździe na teren Półwyspu Kenai Seward Hwy wspina się na przełęcz Turnagain (274 m) - najwyższy punkt na tej drodze.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjIgB639vOGH5JmAU0dR7MY5zo1uHuVwPDdfTLiVilCvKHNhfZh2iUduu9iJJZRlvTNU4DHrU5WMkE9ZgZlIxWqR8xxl_dAGAGdCVwL0HiPQbEgfjb6DM_VuJeQFBOkNvnM_1igPuFzhrvpZW-tLCn9cBdmY2uSXWgh0CjO3UsoMIEwDIU8XvnCDLVQ=w640-h426) |
Na przełęczy Turnagain |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiFxg4WwZwAjT-ERUhhCh16p5bjLu1kxyrTlTaytrbNDu4Wnzs1BGTY7SXZvDuXMAuWQeGMk5xykrjcH4_Q8eDSjfUwdGiTeWUmYLjRnVcW0r9QqUX9XZVeM-PQEPUHirWqNrn5OMlIB_VaJj3DKJEy8vu11l_oBmYhJNFRot2B6IcTpCVuBMetVrv_=w640-h426) |
Okolica przełęczy Turnagain |
Wjeżdżając w głąb półwyspu po drodze mijamy potężne jezioro Kanai. Zachwyca ono przede wszystkim niebieskawym kolorem wody. Jezioro jest długie na ponad 30 km i głębokie na blisko 150 m.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjvAl07bpM-NnR2JRI-y6YirqYm1b26d3hfnn0R4Ulu1M7f1InGJXRsgdmftkHEhSx635lDC9KjvTB0Y0EjLPLfte5e99yZQ7ELJvpYQLHJiXJaKvoj5hr3YyAbVuYQYwfYyn0rEfQZMfSXSy3TcB6qUUpfPyAC_idzbrOPYbUDG5yFxHiEBEzJNyUU=w640-h480) |
Z daleka jezioro Kenai wygląda zjawiskowo |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiAaRxHuvruXnF9jCLrxS2qZ1MQ3SvE44WutWM28KXu_5GmE-DagudC--dcmZxsbvpk2vw47_UBp0NkS0mPKSQIhLxS4o5iq8PxDfp1DtLKZjVOu5CzBm-3ACQJuSJrtUJbfLZCmqLaaPayGXiW2pAhv8bOuxZ_oyvIPlOOdGhi3glU-MkFEvCa-qnx=w640-h480) |
Jezioro Kenai |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjO7Y9XUOSc0pe4HqhPtldas8Y0NoWyY0TkSyLSop8Ga_Ko_Ain7KaTXpJ8Zlzw_0jmPhmo0d7XIThWk2vpDoAVp-RBhb-zmnIK1jPjA2RscKhSRyFq83v9avUcBNLpS2-0JHboNy6TQyhWHQ9reOozjdX9PrO8itEdHQaxJqdKORn-BWBex0WpAr8b=w640-h480) |
Jezioro Kenai |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgvqxnAQY2xuYTeWb5Av7373tPAPFF-flYZJEdnD1K-dTX5-VaRN0fH9A1uflAmZ5W8L7iki8tCNzdX_kWJvSCpqOIzzunL7O7uVjoN2O4qHC2M_8hoD_RjPR6CX4QX4XBAP2QWZ0I3IEHREVQEhxG39U4uKf7tKekp8auV7nxIeT17XJ7dSTF4xePR=w640-h392) |
Jezioro Kenai |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjNK_LV9KHztEu_7WxW1SHhe2CJcy8A-d0bsJvkOBDTBdCZ5b_GB20zpPnDVGxip4m5dSWN16Tivs2THdvN68Y5xvJyUZq5LKbflKJR7Af4XAPPZQuHflwXJ31nfADvGSflFsWEADsUAKOhJkD5J18P2MQ7uHl3Qi-8qukxa9K7MulA5Eo09CbjhqFi=w640-h426) |
Jezioro Kenai |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMNGK6sDUPcYTdHcZY8y1dsUbVbHFQL28b-JL0ae2bLgorwkUah1iUzUfnZkTZB63tC2A2dZjYcBhZTdnR47cgFSTtthhW2KauCYkmAeYVib5phJyscPLH6XUoipESHBeCwmsydtxym4ZsC4ebSW4h0MQIa_7EYOrYlWYE-U0vcTPKowx66yWrXZ7E=w640-h426) |
Kolcosił straszliwy lub ( oplopanax horridus, ang. Devil's Club). Znany jest z dużych liści palmowych i wyprostowanych, zdrewniałych łodyg pokrytych kolcami o długości 5-20 mm. Osiąga wysokość do 3 m. Lubi wilgoć, stąd często występuje na Alasce. Kolcosił straszliwy dobrze nam się utrwalił w pamięci. Podczas pierwszej wizyty na Alasce zdarzyło nam się brnąć z plecakami przez niekończące się pola tych krzaków. |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhVH7QzrmxhmnPA4HveD7PfNOUPk4Jg9fPuaO7bqQQ6eszy-pRtpQ_-_SyoCHXAwu51MBxT862uJn40Mm3KHEoEBndFzUQMtIFWOzrdwwCPvpsDE1QcRnvZxdi2vvYQIvS5Tqdnt11AwW9qv2lDYfw5HRc0Al1luYVQ8dKRzNY2mv_fWfoD_L2FwqIb=w640-h426) |
W Cooper Landing nic się nie zmieniło. Kiedyś zrobiliśmy tu mały postój po przejściu szlaku Resurrection Pass i przed następnym szlakiem do Russian Lakes. |
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiipThKmPFbwp0JXr8KP9cxuDNSJ5AwbOPw2TbeBcz99e4XqIkuCxgdDcMOFqHsOJPyL39Ra7EjjHbtMTT3oUeaIv5uzMH2pBdPohdq_w_8IQoZSSQ7n6hD7TZD2si44oPfE6TehKQHfkDeGvGAnyLi9Y5u90BITUy4XMDhA5K5qy5zQGd7imH1iDKy=w640-h480) |
Początek szlaku Resurrection Pass w Cooper Landing. Po drugiej stronie w Hope, dawno temu zaczęliśmy naszą przygodę z Alaską. |
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz