Podobnie jak jego starszy brat, Édouard Vuillard miał zrobić karierę wojskową. Rozsądną decyzją byłaby służba w armii francuskiej: Młody Vuillard stracił bowiem ojca w wieku 20 lat. W związku z tym jego matka musiała zobaczyć, jak może związać koniec z końcem z rodziną. Pracowała jako robotnica w warsztacie gorsetowym i zapewniała rodzinie skromne dochody. Jednak jako uczeń szkoły średniej Édouard spotykał się z muzykami i malarzami, a podczas częstych wizyt w Luwrze zdecydował się na karierę artystyczną.
To właśnie motywy z robotniczego środowiska matki i sceny domowe miały przynieść Édouardowi sławę kilka lat później, w latach 90. XIX wieku. Głównie modelował swoją matkę i siostrę, które przedstawiał na tle wzorzystych tapet. "Nie robię portretów. Maluję ludzi w ich domach" - mówił o swoich wnętrzach Édouard Vouillard. Jego dwuwymiarowe wizerunki ludzi wydają się być wtopione w tło. André Guide określił styl Vouillarda jako intymistyczny.
Vouillard rozwinął tendencję do abstrakcji w latach 1888/89, kiedy dołączył do Nabis, zbuntowanej grupy młodych studentów sztuki w Paryżu. Podążając za "méthode synthésiste" swojego założyciela Paul Sérusier, Vouillard malował bardziej z pamięci i własnej wyobraźni.
Vouillard zasłynął również jako dekorator teatralny, projektując scenografię do filmów Ibsena, Strindberga i Maeterlincka. Ponadto projektował wielkoformatowe panele dekoracyjne przedstawiające ogrody publiczne. Pozostał aktywny jako artysta do 1930 roku.
 |
| Deux femmes dans un salon, 1903-1904 |
 |
| Obrazy Édouarda Vuillard w Musée d’Orsay |
 |
| Obrazy Édouarda Vuillard w Musée d’Orsay |
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz