Sukhothai Thailand

W 1238 r. powstało pierwsze niezależne królestwo Tajlandii - Sukhothai. W czasie swojego istnienia stało się ważnym politycznym i religijnym centrum. Jeden z jego króli ustanowił buddyzm narodową religią (zastępując tym samym hinduizm) oraz wprowadził pierwszą formę tajskiego alfabetu. Królestwo przetrwało 200 lat, zanim zostało podbite przez sąsiednie Ayutthaya. Pozostałością po tamtym okresie są liczne ruiny rozciągające się na obszarze 70 km2 w tzw Old Sukhothai.

Sitting Budha in Wat Si Chum temple

Phanom Rung - Thailand

Pierwsze spotkanie z kmerską acrchitekturą w Prasat Hin Phanom Rung historycznym parku.

Phanom Rung

Ayutthaya Thailand

Ayutthaya było drugą stolicą królestwa Siam. Okres rozkwitu przeżywało między XIV a XVIII w, kiedy to było jednym z największych i najbardziej kosmopolitycznych obszarów miejskich świata. Pomimo strategicznego położenia na wyspie, między trzema rzekami, w 1767 r. miasto zostało zdobyte i totalnie zniszczone przez wojska birmańskie, a mieszkańcy zmuszeni do jego opuszczenia. Ayutthaya nigdy już nie została odbudowana w tym samym miejscu, a to, co po niej pozostało stanowi obecnie obszar archeologiczny. Pozostałości po świątyniach pozwalają wyobrazić sobie ogrom miasta w czasach jego świetności.

Chedis of Wat Phra Si Sanphet

Bangkok - Wat Arun

Wat Arun ( Świątynia Świtu ) wznosi się u zachodnich brzegów Menamu (Chao Phraya) i jest jednym z najstarszych zabytków stolicy Tajlandii.Nazwa „Wat Arun”, wywodzi się od imienia hinduskiego bóstwa świtu – Aruna. Samo słówko "wat" oznacza kompleks świątynno-klasztorny, z kilkoma typowymi elementami, wspólnymi dla wielu religijnych budowli buddyjskich.

Wat Arun

Ephesus Turkey

The Library of Celsus

Pamukkale Turkey

Pamukkale to malutkie miasteczko rozsławione na świecie za sprawą prawdziwego cudu natury - wapiennych tarasów tzw. trawertyn wypełnionych wypływającą z wnętrza góry gorącą wodą. Woda bogata jest w liczne sole mineralne, a przede wszystkim w węglan wapnia tworzący nieprawdopodobną szatę naciekową. Tarasy wyglądają niczym olbrzymia biała ściana z ubitego śniegu czy soli wygiętej w kształt podkowy.

Trawertyn w Pamukale

Ihlara Valley - Turkey

Sultanhani Turkey

Karawanseraj to rozpowszechniony na Bliskim Wschodzie rodzaj przydrożnego zajazdu czy też motelu, który w dawnych czasach dawał schronienie podróżnym i kupcom przemierzającym szlaki handlowe.

Słowo karawanseraj pochodzi z języka perskiego i jest wynikiem połączenia dwóch słów: kārvān(karawana) oraz sara (pałac). Mianem karawany zwykło się natomiast określać grupę kupców, pielgrzymów lub innych osób podróżujących wspólnie, w celu zapewnienia sobie bezpieczeństwa, na długich trasach. W języku tureckim karawanseraje często są nazywane han.

Karawanseraj Sultanhani powstał w latach 1229 – 36 z fundacji sułtana Alaeddina Keykobada i leżał na drodze handlowej Seldżuków i Jedwabnym Szlaku, wiodącym z Chin do Europy. Budowla została odrestaurowana w latach 50. zeszłego wieku, jeszcze pod koniec XIX w. w zrujnowanym karawanseraju pomieszkiwali sobie nomadzi i wieśniacy. Do środka prowadzi piękny portal ze stalaktytowym zdobieniem, który umieszczony jest w masywnym murach otaczających cały kompleks na podobieństwo fortecy.

Brama wejściowa do Karawanseraj Sultanhani

Cappadocia Turkey

Kraina położona w środkowej części Antolii pełna jest niezwykłych labiryntów, skalnych miast i zachwycających kościołów wydrążonych w wulkanicznej skale. Kapadocja obejmuje teren około 600 kilometrów kwadratowych. Zachwyca niezwykłym, księżycowym, zdawałoby się, krajobrazem. Kamienne wieże wyglądają niczym smukłe grzyby, kolumny czy kominy

Park Narodowy Goreme to jeden z najpiękniejszych parków narodowych świata. Jest to jednocześnie muzeum - znajduje się tu 350 wykutych w skale kościołów bizantyjskich.

Cappadocia

Anamur Turcja

Twierdza krzyżowców Mamure Kalesi

Side Turkey

Side położone między Antalyą a Alanyą to nie tylko popularny kurort na wybrzeżu Morza Śródziemnego, ale również wspaniale zachowane miasto antyczne. W starożytności kwitnął w nim handel niewolnikami, który przyczynił się do bogactwa i potęgi tej osady.
Antyczny teatr to najwspanialsza z zachowanych budowli tego miasta. Znajduje się on w miejscu, gdzie półwysep na którym stoją ruiny antycznego Side jest najwęższy,

Teatr w Side

Dookoła Maroon Bells (Część 3)

26,6-milowy szlak wokół Maroon Bells jest chyba jednym z najlepszych w Górach Skalistych w Stanach. Trasa szlaku przechodzi przez cztery przełęcze o wysokości ponad 12 000 stóp: West Maroon - 12500 stóp; Frigid Air - 12415 stóp; Trail Rider - 12420 stóp i Buckskin - 12500 stóp. W czasie wędrówki obchodzi się szczyt Maroon Bells przepięknymi terenami Maroon Bells-Snowmass Wilderness.

Jezioro Maroon z widokiem na Maroon Bells, na koniec wędrówki wokół Maroon Bells

Dookoła Maroon Bells (Część 2)

26,6-milowy szlak wokół Maroon Bells jest chyba jednym z najlepszych w Górach Skalistych w Stanach. Trasa szlaku przechodzi przez cztery przełęcze o wysokości ponad 12 000 stóp: West Maroon - 12500 stóp; Frigid Air - 12415 stóp; Trail Rider - 12420 stóp i Buckskin - 12500 stóp. W czasie wędrówki obchodzi się szczyt Maroon Bells przepięknymi terenami Maroon Bells-Snowmass Wilderness.

Kolejny widok na Maroon Bells

Dookoła Maroon Bells (Część 1)

Szlak wokół Maroon Bells to prawdziwa perełka Gór Skalistych, którą każdy miłośnik pieszych wędrówek powinien przejść przynajmniej raz w życiu. Trasa liczy 26,6 mil, czyli około 42,8 km, i oferuje połączenie wymagających podejść z zapierającymi dech w piersiach widokami gór.

Podczas wędrówki przejdziemy przez cztery imponujące przełęcze, każda wznosząca się na ponad trzy tysiące metrów: West Maroon Pass (3 810 m), Frigid Air Pass (3 785 m), Trail Rider Pass (3 787 m) oraz Buckskin Pass (3 810 m). Każde podejście to prawdziwe wyzwanie, ale widoki z góry wynagradzają wszelki wysiłek – majestatyczne szczyty, alpejskie jeziora i rozległe doliny tworzą krajobraz jak z pocztówki.

Cały szlak prowadzi przez serce rezerwatu Maroon Bells-Snowmass Wilderness, miejsca niemal nietkniętego przez człowieka, gdzie dzika przyroda zachwyca na każdym kroku. Spacerując tym szlakiem, ma się poczucie obcowania z prawdziwą potęgą gór.

Na przełęczy West Maroon (3 810 m)

Longs Peak - najwyższy szczyt w Parku Narodowym Gór Skalistych

Tej góry trudno nie zauważyć przebywając w północnej części stanu Kolorado. Wysoki na 4346 m (14,259 stóp) Longs Peak jest najwyższym szczytem w Parku Narodowym Gór Skalistych. Jest to jedyny szczyt w tym parku o wysokości powyżej 14 tys. stóp (stąd potoczna nazwa Kolorado 14er).

Widok na Longs Peak i Mt. Meeker ( z lewej )

Indian Peaks Wilderness - Buchanan-Pawnee Loop

W Górach Skalistych w stanie Kolorado pięknych miejsc nie brakuje. Tak też było w Indian Peaks Wilderness na trasie 43 kilometrowej pętli przez przełęcze Buchanan i Pawnee. Największym zaskoczeniem było podejście na przełęcz Pawnee z jeziora o tej samej nazwie. Tam to dopiero były spektakularne górskie krajobrazy,

Jezioro Isabelle i widok przełęcz  Pawnee na zakończenie wędrówki. Z  tej strony przełęcz wygląda całkiem łagodnie

Indian Peaks Wilderness - Pawnee Pass

Okolice  Pawnee Pass na zejściu do jeziora Isabelle 

Indian Peaks Wilderness - Buchanan Pass

Na szlaku Beaver Creek z Brainard Lake do Buchanan Pass. W tle widok na Longs Peak ( ten ze spłaszczonym szczytem) i Mt. Meeker ( z prawej )

Mount Rogers (dzień 3)

Nasz grupa na  punkcie widokowym - Buzzard Rrock

Mount Rogers (dzień 2)

Drugi dzień na szlaku w Mt Rogers National Recreation Area. Dalej kontynuowaliśmy wędrówkę szlakiem Appalachów  przez szczyt Mt Roger (1750 m). Spaliśmy w okolicy szczytu Whitetop.

Mount Rogers (dzień 1)

Kolejne spotkanie ze Szlakiem Appalachów miało miejsce w stanie Virginia na terenie Mt Rogers. Przez trzy dni mieliśmy okazję wędrować po górach przypominających polskie Beskidy. Udało się wtedy skrzyknąć nawet sporą grupkę, więc była możliwość rozstawienia samochodów. Okolice Mt Rogers to tereny gdzie hasają stada dzikich kucyków, co dodaje bardzo uroku tym terenom.

Gdy zaczynaliśmy wędrówkę lunęło nieźle, ale na szczęście szybko przestało

Abel Tasman National Park - New Zealand

Park Narodowy Abel Tasman został utworzony w 1942 roku głównie staraniem pewnego ornitologa (nazywał się Pérrine Moncrieff), który zachwycony tutejszą różnorodnością ptactwa, chciał chronić ten obszar. Datę otwarcia Parku także wybrano nieprzypadkowo – zbiegła się ona z 300-leciem wizyty Tasmana w tej okolicy.

Park położony jest malowniczo nad zatokami Tasmana i Złotą. Wzgórza parku pokrywają lasy deszczowe, które schodzą aż do samej plaży. W ciągu doby można wyraźnie zauważyć różnicę poziomu wód wynikającą z przypływów i odpływów.

Abel Tasman National Park

Punakaiki and Paparosa Ntl Park - New Zealand

Jedną z największych atrakcji Nowej Zelandii są słynne Punakaiki, czy też Pancake Rocks czyli “Skały Naleśnikowe”. Te nietypowe formacje skalne znajdują się na zachodnim wybrzeżu Wyspy Południowej i rzeczywiście przypominają ułożone jeden na drugim naleśniki.

 Skały Naleśnikowe (Pancake Rocks)

Franz Josef Glacier - New Zealand

Lodowiec nazwany na cześć cesarza Austro-Węgier. Nazwał go tak niemiecki podróżnik Julius von Haast, który odwiedził te tereny w 1865 roku. Obecnie, wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Unesco.

Lodowiec Franz Josef

Fox Glacier - New Zealand

Zaledwie 20 minut jazdy samochodem od lodowca Franz Josef, znajduje się druga tutejsza atrakcja – lodowiec Fox. O kilometr dłuższy od sąsiada (13 km), swoją wędrówkę kończy na wysokości jedynie 300 m n.p.m., w zasadzie wśród tropikalnego lasu.

Fox Glacier

Milford Sound, czyli najpiękniejszy koniec świata

Milford Sound to zatoka na Wyspie Południowej w Nowej Zelandii. Ze względu na charakterystykę geologiczną (20 kilometrów długości i wysokie strome brzegi) przypomina typowy fiord. Położona jest w najtrudniej dostępnym miejscu w Nowej Zelandii, a także jednym z najbardziej deszczowych miejsc na Ziemi. Zatokę zwiedzaliśmy statkiem po przejściu Milford Track. W czasie rejsu dopływa się do Morza Tasmana, po drodze mijając duże wodospady, małe stróżki wody płynące po stromych klifach oraz wiele fok. Noc spędziliśmy na statku.

Jeden z piękniejszych widoków -  Mitre Peak w zatoce Milforda

Milford Track (2) - New Zealand

Wielkie Szlaki w Nowej Zelandii to jedne z najpopularniejszych pieszych tras turystycznych. Milford Track jest uważana za najlepszą na świecie, a najciekawszym odcinkiem trasy jest przejście przez przełęcz Mackinnona. Niestety wtedy załamała się pogoda, co dobrze ukazuje poniższy filmik:

Milford Track (1) - New Zealand

53,5 km Milford Track jest nazywany przez Nowozelandczyków jako ‘Najlepszy szlak pieszy na świecie’. Szlak przebiega wśród wspaniałej scenerii gór, wodospadów i lasu deszczowego na terenie Parku Narodowego Fiordland. W czasie deszczu ( pada tam często), można oglądać niesamowity spektakl. Z otaczających gór wylewa się dziesiątki wodospadów, które rozdmuchiwane są przez wiatr.

Początek szlaku

The Routeburn Track - New Zealand

Routeburn Track to jeden z najwspanialszych trekkingów na świecie. 32-kilometrowy szlak, pozwala odkryć uroki sub alpejskiego krajobrazu nowozelandzkiej Wyspy Południowej. Trasa prowadzi przez dwa parki narodowe: Fiordland i Mt Aspiring.

Widoki na szlaku The Routeburn Track